یک اشتباه تربیتی:
سوزاندن دل کودک؟
بعضی از والدین تمام سعی خود را میکنند تا از روشهای اشتباه تربیتی برای تعلیم فرزندشان استفاده نکنند. آنها نه فریاد میزنند، نه ناسزا میگویند، نه کتک میزنند. حتی قهر هم نمیکنند. اما از روش دیگری برای تنبیه فرزندشان استفاده میکنند.
خوراکی مورد علاقه فرزندشان را انتخاب میکنند، مقابل فرزندشان مینشینند و با لذت تمام آنرا میخورند و به فرزندشان اجازه خوردن نمیدهند.
شاید تعجب کنید اما واقعیت است.
فکر میکنید کودک دو ساله یی که پدرش یا مادرش برای تنبیه او تمام بستنی ها را در مقابل کودک به تنهایی و با لذت میخورد آیا به فرزندش راه درست زندگی کردن را می آموزد؟ آیا از فرزندش انسانی با اعتماد بنفس، حرمت نفس، خود دوستی، با احساس امنیت و آرامش میسازد؟
محرومیت یک تنبیه است برای کودکان بالای دو سال که باید شرایط ان منصفانه باشد، تا به کودک بیاموزیم با نتیجه رفتاری که میدانسته آسیب زننده و خطرناک است آشنا شود. قرار است از تنبیه به عنوان اخرین حربه برای کنترل رفتار خطرناک فرزندمان استفاده کنیم. قرار است فرزندانمان کنار ما امنیت و ارامش داشته باشند، نه آنکه از خودمان در ذهن آنها هیولا بسازیم.
